Smak prostego życia

„Jedzenie to naprawa siebie; jeśli idziesz do restauracji i zamawiasz kilka dań na chybił trafił, nie może cię to naprawić. Tętniąca życiem restauracja odwraca uwagę” – mówi Wang.„Przy niezliczonych okazjach przypominam sobie, że kiedy byłam dzieckiem, jedzenie było taką prostą rzeczą, która dawała mi ogromną satysfakcję. Dlaczego? Ponieważ jedzenie jest przygotowywane przez rodziny”.

Każdy odcinek, trwający około 17 minut, przedstawia dwie charakterystyczne dania od lokalnych rodzin z dwóch powiatów lub wsi.Widzowie mogą śledzić przygotowywanie i gotowanie potraw, poznając historie rodzin i jedzenia.

Uważa, że ​​w smaku domu chodzi o pamięć – choć ktoś mógł odwiedzić niezliczoną ilość restauracji, zawsze będzie tęsknił za domowym daniem, które przenosi go z powrotem do bezpieczeństwa i ciepła dzieciństwa.

46-latek ma nadzieję, że uda się zarejestrować przygotowywanie potraw według przepisów, które nie zmieniły się od dziesięcioleci, a nawet pokoleń.„Chcę sfilmować niezmienne rzeczy” – mówi.

W przeciwieństwie do filmowania właścicieli restauracji lub szefów kuchni, których łatwiej znaleźć, Wang i jego ekipa musieli ciężko pracować, aby znaleźć rozmówców do swojego filmu dokumentalnego.

Często pierwszą reakcją wybranych było zaskoczenie.„Zawsze mówili: 'Nie jestem dobrym kucharzem; dlaczego chcesz mnie filmować?'Ale kiedy pytałem, kto lubi jeść ich jedzenie, z dumą mówili mi, które potrawy są faworyzowane przez jakich członków rodziny” – wyjaśnia Wang.

„Gdyby mieli zbierać kukurydzę na polach, poszlibyśmy za nimi i pomoglibyśmy im ją zebrać” – mówi.

Wang wie, że mieszkając w mieście, ludzie mogą kupować tygodniowe jedzenie w supermarkecie i wkładać je do zamrażarek i lodówek. Lodówki są coraz większe, ale ludzie mniej wiedzą, skąd pochodzi żywność – mówi.

Smak domu był planowany w zeszłym roku, mówi Hong, i nie chodzi tylko o jedzenie, ale jest także pomostem do szczerych uczuć ludzi.

Śniadanie w Chinach, 100-odcinkowy serial dokumentalny.Oba filmy dokumentalne mają podobny relaksujący i jowialny ton i oba unikają wychwalanych i cenionych szefów kuchni oraz ich rzadkich potraw, zamiast tego przedstawiają kulinarne życie zwykłych ludzi.

„Nasz zespół jest dobry w wykopywaniu zabawnych aspektów życia na wsi i przedstawianiu ich publiczności” – dodaje Hong.

„Chcemy więc znaleźć własną specjalność. Publiczność już zauważyła, że ​​w obu przypadkach istnieje podobny styl opowiadania Śniadanie w Chinach i Smak domui chcemy kontynuować ten styl” – mówi Hong.

„Mam nadzieję, że możemy użyć wyrażenia, które przyciągnie młodszą publiczność, aby przekazać nasze wartości. Naszym celem jest bycie najlepszymi producentami treści w sektorze filmów dokumentalnych o żywności w Chinach”.